یادداشت سردبیر ؛ مهرداد رستم جبری : دیپلماسی جمهوری اسلامی، نه بر مدار سلیقه‌ها، که در چارچوب منافع ملی، مصالح کشور و خطوط راهبردی نظام شکل می‌گیرد؛ راهبردهایی که هم در مبنا و هم در اجرا، بی‌اطلاع و بی‌اذن سطوح عالی نیستند. هر کنش یا واکنشی در این عرصه، در متن یک نقشه‌ی جامع‌تر است، نه بر صفحه‌ی سفید تصمیمات خلق‌الساعه.
چنان‌که رهبر معظم انقلاب فرمودند: «سیاست خارجی کشور جای تبیین و عقلانیت است، نه جای شعار دادن بی‌مبنا.» و البته نه جای تسویه‌حساب‌های شخصی یا خودنمایی‌های رسانه‌ای.
با این حال، گویی برخی همچنان در حال داوری‌اند، بی‌آن‌که داور باشند و بی‌آن‌که متن بازی را خوانده باشند. برایشان تفاوتی ندارد که تصمیمات از چه سطحی می‌گذرد یا بر چه ملاحظاتی استوار است؛ کافی‌ست چیزی مطابق ذوق‌شان نباشد تا بر طبل بدبینی بکوبند.
انتقادهایی که نه حاصل تحلیل، که بیشتر انعکاس یک جهان‌بینی واگرا از سیاست رسمی‌اند. اینجا همان‌جاست که مقام معظم رهبری هشدار می‌دهند: «گاه برخی نقدها، ناشی از بی‌اطلاعی و بی‌توجهی به مصالح کلان کشور است.»
بدتر آن‌که برای برخی، این «نق‌زنی بی‌پایان» تبدیل به سرمایه‌ای برای افزایش طول عمر سیاسی، یا جذب چند فالوور بیشتر شده است؛ چنان در فضای واکنش‌های فوری غرق شده‌اند که گویی کنش‌های دیپلماتیک را نیز باید با متر پست و بازدید سنجید. هرگونه تعامل، بیانیه یا رایزنی، فوراً با قضاوت‌هایی مواجه می‌شود که گاهی بیش از آن‌که از منطق ملی برخاسته باشند، حاصل منافع غلیظ سیاسی‌اند.
این‌گونه است که بعضی به‌جای همراهی در موقعیت‌های پیچیده، ناخواسته به کمک صداهای دشمنان بیرون از مرز می‌شتابند.
این در حالی است که «هم‌افزایی، وحدت و انسجام ملی»، آن‌گونه که رهبری تأکید کرده‌اند، سرمایه‌ای است که نباید با هیجان‌زدگی‌های فردی حراج شود.
